Alheira….           …of je worst lust. 

We gingen naar Tavira. Daar komen we niet zo vaak, het was mooi weer dus besluiten we lekker een dagschotel te gaan eten langs de rivier. Vanaf de parkeerplaats slenteren we langs het water richting de Romeinse brug en een jammerlijk geluid bereikt mijn gehoorgang. Voor de Irish Pub staan twee dolenthousiaste mannen wild te rukken aan wat mijn moeder altijd zeer oneerbiedig een “trekzak” noemde. In normaal Nederlands is dat een accordeon. Ik heb haar afkeer geërfd van dit liederlijke instrument en ik voel me sacherijnig worden. Met díe herrie kan ik niet gezellig eten, grom ik tegen Kathleen die mij verbijsterd aanstaart. Wat kan jóu dat nou schelen? Gewoon negeren.

Vroem, vrrrroeoemmmm… Ongerept, onbedorven en verrassend!

Twee jaar geleden kwam João bij ons aan de deur. Hij ging een nieuw bedrijf starten in het verhuren van scooters. Of wij aan hem zouden willen denken als we scooterende gasten zouden krijgen. Natuurlijk wilden we dat. Het leek een aardige man; keurig kaartje en een nette brochure. Dus waarom niet. We doen de deur dicht en vervolgens vergeten we hem.

Scooter rijden is bij de vakantiegangers in de Algarve niet zo populair als bijvoorbeeld in Griekenland. Daar is het normaal als je een paar dagen een brommend gevaarte huurt om één van de talrijke eilandjes onveilig te maken. Heerlijk met je hoofd in de wind in het zonnetje een paar goeie verbrande plekken halen. Als t al niet in je gezicht is, dan toch mínimaal aan de uitlaat…. Góddelijk! In de Algarve is die manier van vakantie vieren tot nu toe niet doorgedrongen. “We” hebben de naam gevaarlijke wegen te hebben. Dus wij hadden geen scooterende gasten. 

Ik vind t altijd … gedóe. Thee zetten met losse thee. Dat gefröbel met zo´n ei dat niet dicht wil; overal sliertjes thee op de grond en over het aanrecht en dan nog maar niet te spreken over de stukjes die in de theepot ontsnappen door de gaatjes in het thee-ei en vervolgens in je mond belanden zodat je ze onder toeziend oog van de gasten, aan een volle ontbijttafel op een zo elegant mogelijke wijze ergens van je tong af moet peuteren. Báh! Niets voor mij.

Ik schrijf graag over grappige, gekke, leuke of verbazingwekkende dingen die ons opvallen of die we meemaken. Deze week lukt dat niet. Nu kunnen we alleen maar denken aan al die mensen die bedreigd werden en/of het slachtoffer zijn geworden van de verschrikkelijke branden die al 7 dagen (!!) ongecontroleerd woedden in de bergketen Monchique en de gemeente Silves in de West-Algarve. Het begon allemaal in de kokende hitte op vrijdag 3 augustus. Het vermoeden is, dat de brand is ontstaan door een gesmolten elektriciteitsleiding die is geknapt en een vonkenregen heeft veroorzaakt in het kurkdroge eucalyptusbos rondom Perna da Negra. Dat heeft geleid tot een waar inferno.