Hoesten in Corona tijd

Het was helemaal de bedoeling niet om naar het strand te gaan. Maar om 15:00 uur op woensdag middag lopen we lekker met de kop in de wind op het strand van Manta Rota. Normaal gesproken zijn we niet zo “ver” van huis op het moment. Maar omdat ik al weken (sinds half maart) een vervelend hoestje heb, bezoek ik onze Nederlandse huisarts (lekker lui, in je eigen taal). Ik ben t blaffen wel eens zat.

Nee, ik ga nu niet vertellen dat ik Covid 19 heb opgelopen want dat is niet het geval. Dat wist ik zelf ook wel. Het begon met een kuchje dat zich langzaam ontwikkelde het tot een uiterst irritant fenomeen van blaf-aanvallen. Naast dat hoestje, mankeer ik helemaal niks, ik voel me niet ziek, geen koorts, niet benauwd, geen zere spieren, niet neusverkouden; ik blaf. Dat is in de supermarkt regeert tegenwoordig de angst onder het winkelend publiek. Bij het geringste niesje of kuchje word je aangekeken of je een moordaanslag komt plegen. Van alle kanten word je dan toegesist, dat je “met een hoestje THUIS moet blijven”. Elk kuchje is potentieel ons pandemisch virus, helaas. We worden allemaal wat hypochondrisch.

Bitterballen

We zijn inmiddels bijna 10 jaar weg uit Nederland. Nog steeds krijgen we vrij regelmatig de vraag of we ons vaderland niet missen. Het antwoord is nee. Eigenlijk missen we Holland niet; het leven in Portugal is (als je in B&B Cas al Cubo geen covid-crisis het hoofd moet bieden althans) zoveel relaxter dan in het Westen van Europa, het weer is over het algemeen beter, de mensen zijn aardig, we wonen waanzinnig vrij, kortom we hebben hier niets te klagen. Toch zijn er een paar dingen die diep verankerd zitten in het DNA van deze twee Hollanders. Eén van die dingen is de kroket cq. de bitterbal.

Borehole

In Nederland is het niet heel gebruikelijk. Alleen op het platteland wordt wel eens een boorput geslagen om bijvoorbeeld een tuin of akker water te geven. Die putten zijn dan een meter of 6 tot 10 diep en daar houdt het mee op. Voor het drinkwater, douchewater, de wasmachine; kortom voor alle huishoudelijk gebruik is leidingwater beschikbaar en dat is ook altijd drinkbaar. Nederland heeft het beste leidingwater ter wereld, vertelde een Vlaamse gaste ons eens. Zij is werkzaam als hoofd waterlaboratorium bij het Antwerps waterleidingbedrijf, dus ze kan het weten.

Portugal heeft een andere standaard. In de dorpen en steden en in de periferie daarvan, is leidingwater beschikbaar. Vaak smaakt dat wat naar chloor, en dat is makkelijk op te lossen. Vul een paar grote plastic flessen af, zonder dop. Laat het water 24 uur staan en het chloor is vervlogen. Dan is het zonder bijsmaak en geur te drinken.

Vogels in de Ria Formosa

Onze gasten kennen het fenomeen: je bent gezellig met ons in een gesprek en opeens is de aandacht weg. Dan ziet een van ons “ze” vliegen. Vogels zijn in ons huis een eindeloze bron van vermaak en interesse. We kunnen er niets aan doen; als er wat langs vliegt móeten we even kijken wat het is. We komen net terug van een paar uurtjes vogelspotten in het Ria Formosa natuurgebied tussen Arroteia da Baixa en Fuzeta. Een prachtig plekje met aan de ene kant de zoutpannen waar de verschillende waadvogels rondspetteren en aan de andere kant (achter het hek, maar we weten nu hoe je er omheen kunt) de zee. Vandaag is een beetje een morsige dag. Het is grijs en het spettert. Als volgende week het zonnetje het toch gaat winnen, dan moet dat een heerlijk plekje zijn om zonder “gedoe met veerboten” toch lekker op het strand te kunnen liggen en in zee te kunnen zwemmen. We gaan het proberen! Maar daar gaat het hier niet over.