Nieuws Bed and Breakfast Cas al Cubo

Ilha da Armona

Inmiddels wonen we meer dan acht jaar in “ons dorp”, Santa Catarina da Fonte do Bispo. In het kader van de customer service doen we onze uiterste best om zoveel mogelijk informatie over de omgeving te verzamelen, zodat we die weer kunnen doorgeven. Natuurlijk moet je daarvoor een hoop plaatsen zelf bezoeken om de sfeer te proeven…. Het leven is hard soms.

In de afgelopen 8 jaar, is het ons nog nooit gelukt om het Waddeneiland Armona te bezoeken. Armona bereik je door in de haven van Olhão de veerboot te nemen (€ 3,70 retour” die je in een kwartiertje op de kade in het dorp Armona afzet. Vandaag hebben we de grote sprong gewaagd en na het ontbijt zijn we het avontuur aan gegaan. Het is op deze tweede maart schitterend weer in de Algarve. In een T-shirt zitten we op het bovendek en het meegesleepte dons jack kan gewoon in de rugzak blijven. Saillant detail en grote zijsprong: zonder dat we het in de gaten hebben, landen we op een bankje naast mijn oude Opzij-heldin Hedy d´Ancona. Wat een pittige tante is dat nog. Zo ouder worden, daar téken ik voor!

Het dorp Armona bestaat uit véél huizen. Ik kan me voorstellen dat het er in de zomer behoorlijk druk is. Nu verdwijnen binnen tien minuten alle mensen die elkaar op de boot verdrongen in alle hoekjes en gaatjes van het dorp en wij lopen de ongeveer 800 meter die het eiland op deze plaats breed is, naar het strand. Hier lopen we bij de strandafgang nog met zijn vijven, maar na een minuut of tien zijn we heerlijk met z´n drieën. De vloedlijn ligt vol schelpen, dus er wordt verzameld. Achteraf vragen we ons weer af: waaróm?? Wat gaan we weer doen met deze kleine natuurwondertjes. Het is heerlijk stil, een hele groep strandlopertjes kwettert voor ons uit en twee grote mantelmeeuwen kijken van een klein afstandje verstoord toe.

Eén van ons bedenkt dat ze wil gaan zwemmen (ik dus écht niet!! Brrr….) en duikt onverschrokken de golven in: héérlijk. Ieder zijn hobby natuurlijk. Kathleen en ik houden het droog. Na een kilometer of acht over het strand nemen we een klein pad door de duinen heen terug naar het dorp. Daar waar we door het mulle zand richting de duinen “klunen” door het rulle zand, ligt een wonderlijk uitziende “homp” op het strand. Bij nadere inspectie (met de neus dicht) blijkt dit een aangespoelde dolfijn. Wat zijn die dieren groot van dichtbij!

In de zomer, wanneer alle veerboten in de vaart zijn, is het mogelijk om vanaf Armona (de meest westelijke punt van het eiland) door te lopen naar Fuzeta (de meest oostelijke punt van het eiland). De afstand is een kilometer of 15 en voor fervente wandelaars is dit zelfs in een warme zomer een lekkere wandeling met de voetjes in het water. Natuurlijk moet je een pet op en goed smeren tegen de zonnebrand!

Wij lopen na een kilometer of vijf weer terug naar het dorp. De “bucketlist” is weer een stukje korter, dus dat biertje en die Fish & Chips vinden we wel weer verdiend. Op de boot terug voelen we onze wangen gloeien. Hadden we ons toch ook midden in de winter nog moeten insmeren. Armona is zeer de moeite waard!