Bitterballen
Nieuws Bed and Breakfast Cas al Cubo
We zijn inmiddels bijna 10 jaar weg uit Nederland. Nog steeds krijgen we vrij regelmatig de vraag of we ons vaderland niet missen. Het antwoord is nee. Eigenlijk missen we Holland niet; het leven in Portugal is (als je in B&B Cas al Cubo geen covid-crisis het hoofd moet bieden althans) zoveel relaxter dan in het Westen van Europa, het weer is over het algemeen beter, de mensen zijn aardig, we wonen waanzinnig vrij, kortom we hebben hier niets te klagen. Toch zijn er een paar dingen die diep verankerd zitten in het DNA van deze twee Hollanders. Eén van die dingen is de kroket cq. de bitterbal.
Portugezen kennen geen bitterballen. Ze hebben hier wel iets wat ze “croquetas” noemen en dat is dan een soort korst 
gevuld met vlees, vis of garnaal, maar dat háált het niet bij een pak Van Dobben. We hebben het een keer geprobeerd en vervolgens jammerlijk afgeschreven. Flauw van smaak, niks an; voer voor de vuilnisbak.
Een bitterbal; zelfs de gedachte eraan, roept herinneringen op. Herinneringen aan zondag middag bij mijn ouders. Mijn moeder die standaard om 16:00pm (en geen moment eerder of later, Mam was van het schema) de ouwe frituurpan (die de hoop dat hij ooit nog schoon zou worden al láng had opgegeven) uit het gootsteenkastje peuterde en daar vlammetjes, mini-kaassoufflés en, jawel, BITTERBALLEN in frituurde. Die wij dan blazend en onze bek brandend zo snel mogelijk naar binnen propten. Niks genieten; schransen!
Ik kan ze niet weerstaan. Toen ik vorig jaar november in Nederland was, viel mijn bezoek samen met de verjaardag van een oude vriendin. Samen togen wij ter viering naar Amsterdam, waar we een gezamenlijk studieverleden hebben liggen en ploften neer bij een oude bekende kroeg op de nieuwmarkt. In Nederland kan je probleemloos de meest fantastische biertjes bestellen en in combinatie met een, …ik lieg, twee porties bitterballen, zat mijn avond gebeiteld.
Als we in Nederland geen bitterballen-feest bij familie of vrienden hebben, bezoeken we, op jacht naar deze lekkernij, standaard de snackbar. “Vettebekken” is echt zo´n heerlijk ongezonde gewoonte die ik niet kan weerstaan. Een keer per jaar heb ik dispensatie van mijn snack-schaamte en vreet ik de toonbank van een frietkot leeg. De broodjes kroket (een kroket is het equivalent van 3 bitterballen, heb ik vandaag geleerd) gaan er ook dan slikkend in.
Een paar weken terug waren we bij vrienden hier in Portugal en die hadden een fonkelnieuwe, al maanden ongebruikte Airfryer in de kast. Hoe we erop kwamen weet ik niet meer, maar zij bleken ook een pak … jawel: BITTERBALLEN te hebben meegenomen van het laatste bezoek aan Nederland. Wij mochten laten zien hoe de Airfryer werkte en deden dat natuurlijk graag, aan de hand van de bitterbal. Zo aten we die voor het eerst in Portugal.
Eigenlijk is dat te weinig; een keer per jaar; zeiden we tegen elkaar. En Kathleen besloot spontaan om zelf dan maar eens te proberen ballen in elkaar te draaien. Vandaag was de grote dag. Of eigenlijk: dit was het weekend. Het had nog wel enige voeten in de aarde en het is best een hele klus die zich uitstrekt over twee dagen. Als je naar de foto´s kijkt, stop je er nooit een in je mond. Ik kan je verzekeren: het resultaat mag er zijn! Kathleens ballen (in dit geval zijn het kroketten)zijn om van te watertanden.
Dus ik zit nu met een dikke-bitterballen-buik achter mijn bureau. Het enige dat ik als rechtgeaarde Zaankanter nog miste uit Nederland, is de enige echte Zaanse mosterd van Mosterdmolen De Huisman op de Zaanse Schans. Maar ik betwijfel of we die simpel zelf in elkaar kunnen draaien. Misschien een volgend project. En anders nemen we hem de volgende keer lekker zelf mee. Er moet wel wat te wensen overblijven, nietwaar.
