Nieuws Bed and Breakfast Cas al Cubo

Ik vind t altijd … gedóe. Thee zetten met losse thee. Dat gefröbel met zo´n ei dat niet dicht wil; overal sliertjes thee op de grond en over het aanrecht en dan nog maar niet te spreken over de stukjes die in de theepot ontsnappen door de gaatjes in het thee-ei en vervolgens in je mond belanden zodat je ze onder toeziend oog van de gasten, aan een volle ontbijttafel op een zo elegant mogelijke wijze ergens van je tong af moet peuteren. Báh! Niets voor mij.

Dat wil zeggen… totdat we een Portugese theeplantage bezochten: Chá Gorreana in Ribeira da Grande op het eiland São Miguel, op de Azoren.

We gingen op vakantie naar de Azoren. We wonen in Portugal en het vasteland kennen we redelijk, alhoewel er natuurlijk altijd genoeg te bezoeken overblijft.  

De Azoren kenden we alleen van filmpjes en afbeeldingen. Groen, bergachtig, een prima klimaat om iets te doen en maar twee uurtjes vliegen vanaf Lissabon, dus een mooie bestemming voor een korte vakantie. B&B Cas al Cubo gaat een weekje dicht en als ware toeristen reizen we af. Walvissen, die in overvloed voor de kust zouden moeten zwemmen, gaan aan onze neus voorbij. We moeten het doen met een school Bottlenose dolfijnen. Maar gelukkig is de theefabriek van Cha Gorreana wel open. 

Gorreana is de oudste theeplantage in Europa en de enige nog producerende. De plantage is aangelegd in 1883 en er wordt vandaag de dag van april tot september nog steeds met de hand thee geplukt. De plantage is gelegen op het eiland São Miguel, midden in de Atlantische Oceaan, dus ver van enige vorm van vervuiling verwijderd. Bovendien wordt niet gewerkt met pesticiden, herbiciden, schimmelwerende middelen, en andere “gifstoffen” zodat een volledig organisch en biologisch product wordt gemaakt. De geproduceerde thee, 33 ton per jaar, heeft het kwaliteitskeurmerk “world class tea” gekregen.

Ik ben een Hollander, en een échte, vrees is. Ik geloof niets wat ik niet zelf kan zien, ruiken en/of proeven. Dus dat mooie marketing verhaal is aan mij niet besteed. Dat wil ik dan zelf ook wel eens zien. Ik klamp in de fabriek een mijnheer aan die er thee-waardig uit ziet, en vraag of het mogelijk is om dat zo mooi omschreven proces ook eens zelf te zien. Tot mijn totale verbijstering zegt hij: “natuurlijk, loop maar mee”. En zo belanden we in een privé rondleiding door de kleine fabriek van Gorreana.

Van het pluk-proces naar de rust-bakken. Dan naar het droogproces, het fermenteren, het nadrogen en vervolgens de verpakking en die is …. Lélijk! Niet dat ik nu de “smaak van de eeuw” heb, maar voor de standaard thee, de Broken Leaf black tea, is een armoedig blauw zakje ontwikkeld die door één razendsnelle dame achter een verpakkingsmachine in even truttige als armoedige doosjes wordt gepropt. Van het uiterlijk moeten ze het niet hebben. Hopelijk beantwoordt de smaak wel aan de hoog opgelopen verwachtingen.

Daar over kan ik kort zijn. De thee is werkelijk heerlijk. En om eerlijk te zijn…. dat gepruts met die rottige sliertjes in dat nooit sluitende ei heb ik voor zo´n kopje thee ruimschoots over! Zelfs dat gepulk in mijn mond neem ik voor lief. Wat een lekker zachte maar evengoed aromatische en smaakvolle kop thee! Die ervaring heb ik op de theeplantages in Maleisië en in Zuid-Afrika toch echt niet gehad.

De afgelopen weken hebben we Gorreana los gelaten op wat gasten. De Orange Pekoe; het bovenste blad van de pluk; is niet aan te slepen voor mevrouw C. En ook de groene thee is erg in trek. Onze grote thee doos met 12 soorten staat een beetje verloren op tafel. En we gaan er aan geloven. Bij B&B Cas al Cubo gaan we prutten en priegelen. We schenken van nu af aan ook biologisch organische thee. Uit Portugal.

NB: Nu nog wat extra thee eieren scoren!