De paháháden op … de laháhánen in….…. Vooruit met flinke pas! 

Wie in Nederland (van onze leeftijd natuurlijk, dus 50+…) kent dit lied "De paháháden op … de laháhánen in….…." niet. Een oud marsliedje uit het begin van de 20e eeuw (voor zover ik heb kunnen nazoeken, meer informatie altijd welkom!) dat altijd door mijn hoofd speelt als we de autodeur dichtgooien op een nieuwe onbekende parkeer locatie.

Dat "wij van B&B Cas al Cubo" een beetje "Wandelgekkies" zijn, is gevoeglijk bekend. We kunnen een groot assortiment wandelingen aanbieden aan de gasten, en we vervelen de lezers daarmee ook regelmatig in dit blog net als de volgers van onze wandel accommodatie op bijvoorbeeld Facebook en Instagram. We houden van wandelen, zijn inmiddels expert wildplassen (altijd een zakje mee om de benodigde papieren zakdoekjes hygiënisch in de rugzak op te bergen) en ook "how to shit in the bush" bevat voor ons geen geheimen meer. Natuurlijk moet het wandel 'gebeuren' wel zijn omgeven door enige luxe, dus het thermoskannetje met thee, de appeltjes een klein chocolade-dingetje en natuurlijk het gezonde lunchpakket worden ook in de felgroene rugzak gepropt.

Ilha da Armona

Inmiddels wonen we meer dan acht jaar in “ons dorp”, Santa Catarina da Fonte do Bispo. In het kader van de customer service doen we onze uiterste best om zoveel mogelijk informatie over de omgeving te verzamelen, zodat we die weer kunnen doorgeven. Natuurlijk moet je daarvoor een hoop plaatsen zelf bezoeken om de sfeer te proeven…. Het leven is hard soms.

In de afgelopen 8 jaar, is het ons nog nooit gelukt om het Waddeneiland Armona te bezoeken. Armona bereik je door in de haven van Olhão de veerboot te nemen (€ 3,70 retour” die je in een kwartiertje op de kade in het dorp Armona afzet. Vandaag hebben we de grote sprong gewaagd en na het ontbijt zijn we het avontuur aan gegaan. Het is op deze tweede maart schitterend weer in de Algarve. In een T-shirt zitten we op het bovendek en het meegesleepte dons jack kan gewoon in de rugzak blijven. Saillant detail en grote zijsprong: zonder dat we het in de gaten hebben, landen we op een bankje naast mijn oude Opzij-heldin Hedy d´Ancona. Wat een pittige tante is dat nog. Zo ouder worden, daar téken ik voor!

Romeinse wegen rondom Moncarapacho 

Wij gingen een stukje wandelen. Het weer in de Algarve is op het moment opperbest, we waren lekker op tijd wakker, de poezenkinderen waren gevoerd, én onder het viaduct van de A22 vlakbij onze rotonde zijn mysterieuze bordjes verschenen. Deze bordjes suggereren dat gemeente Olhão in de omgeving een wandelroute heeft uitgezet. Daar willen we meer van weten.

De broodjes en thee gaan in de rugzak, met een appeltje (ook voor de dorst) en een fles water, evenals de fotocamera. De wandelschoenen komen uit het vet, het wandelshirt aan. Wij zijn er klaar voor! We parkeren naast het viaduct en starten de tocht. We volgen paaltjes met een bordje waar “Aqui tão Perto” op staat, ofwel “hier zo dichtbij”. Achteraf konden we met het zweet op de rug zeggen dat díe belofte zeker niet is waargemaakt!